Powrót myślami do takiej osoby to możliwość zmierzenia się z legendą i jednym z najlepszych pilotów myśliwskich II wojny światowej. Stanisław Skalski, a inaczej „As przestworzy” to postać, która na zawsze zapisała się w historii polskiego lotnictwa
Stanisław Skalski to osoba, która w momencie próby, jaką była II wojna światowa nie zawiodła na żadnym polu. Idealnie sprawdzał się on jako dowódca oraz pilot. Przedstawiany jest również jako człowiek cechujący się nieprzeciętnym charakterem, determinacją, miłością do Ojczyzny oraz tym, co w walce jest niezwykle istotne, a więc wiarą w to, ze uda się zwyciężyć.
Urodził się on 27 listopada 1915 r. w Kodymie na Ukrainie, zmarł 12 listopada 2004 r. w Warszawie. Wrzesień 1939 r. oznaczał dla niego wiele nowych doświadczeń i jeszcze większe zaangażowanie w sprawy państwa. Wtedy rozpoczął się pościg za dornierem 17, nastąpił też atak Henschela 126 i wzięcie do niewoli dwu niemieckich lotników. Bitwa o Anglię to już praca w dywizjonach 306, 316 i 317 oraz w 601 dywizjonie RAF. W dywizjonie 306 latał początkowo na hurricanach, a po przezbrojeniu jednostki, na najnowocześniejszych myśliwcach RAF typu supermarine spitfire. Na nich też odniósł swoje zwycięstwa w postaci zaliczonych czterech zestrzeleń messerschmittów 109.
Kolejne zmiany nastąpiły 5 lutego 1943 r. Wtedy został on przydzielony do jednostki zwanej Polskim Zespołem Myśliwskim. Razem z nią Skalski został skierowany do Tunezji. Jednostka ta później, po brawurowych akcjach Polaków: zestrzeleniach junkersów 88, skutecznym ataku na bombowce, zniszczeniu messerschmittów 109, zyskała miano „Cyrku Skalskiego”.
Oficjalnie zaliczono mu zestrzelenie 18 i 11/12 samolotów oraz 2 prawdopodobnie.
Gdy wrócił już do Polski, a więc w 1947 r. zdecydował się zgłosić do służby w Wojsku Polskim. W czerwcu 1948 r. został aresztowany przez Informację Wojskową. W kwietniu 1950 r., na podstawie fikcyjnych dowodów i po farsie stalinowskiego procesu, skazano go na karę śmierci, utratę praw publicznych i obywatelskich oraz mienia. Po roku karę śmierci zmieniono na karę dożywotniego więzienia.
Zmiany polityczne w Polsce sprawiły jednak, że jesienią 1956 r. został on zrehabilitowany i na nowo przyjęty do Wojska Polskiego. W 1988 r. mianowano go natomiast generałem brygady. W 1957 r. opublikował swoje wspomnienia z kampanii wrześniowej pt. „Czarne krzyże nad Polską”.
Jego starania docenili również rządzący. Został on odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari (1944), Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari (1940), a także brytyjskimi: Distinguished Service Order i (trzykrotnie) Distinguished Flying Cross. AGZ
Źródło: www.naukawpolsce.pap.pl
