Rodzin takich jak ta pozornie może być wiele. Żadna nie ma jednak za sobą takiej historii i tylu skomplikowanych zdarzeń, które wychodzą na jaw dopiero po latach. „Dom na skraju nocy” jest bardziej mroczny niż może się wydawać

To miał być zwykły bar, od niego wszystko się zaczęło. Szybko jednak okazało się, że ludzie uważają budynek, w którym miał on powstać za przeklęty. Lekarz Amedeo Esposito – to on ma być jego gospodarzem. Podrzutek z Florencji, przyjeżdża na Castellamare w poszukiwaniu pracy. Nieoczekiwanie znajduje tam przyjaciół, dom, rodzinę i swoje miejsce na ziemi, gdzie czas odmierza coroczna procesja świętej Agaty, patronki wyspy.

Tam zaczyna się jego prawdziwe życie, tam rodzi się też czwórka dzieci Amedea i Piny, a później ich wnucząt i prawnucząt. Tam też urodzi się Castellamare wraz z czterema pokoleniami energicznych Espositów, który przemierzy burzliwe stulecie, poddając się każdej ze zmian, które przynosi wojna, recesja, a także napływy turystów. Zmieniają się reżimy, wychodzą na jaw zdrady, zawiązują się nieoczekiwane przyjaźnie, a „Dom na skraju nocy” trwa niezmiennie pośród szumu morza.

Ta urzekająca mała wyspa skrywa jednak więcej tajemnic niż może się wydawać. Jaki to będzie miało wpływ na sagę, która tam mieszka od pokoleń? To wie Catherine Banner, autorka powieści, która zaczęła pisac już w wieku 14 lat. Na jakiś czas przerwała karierę pisarską i zajęła się pracą nauczycielki w szkole średniej w hrabstwie Durham. Zaintrygowana brakiem informacji o tym, w jaki sposób kryzys gospodarczy z 2008 roku wpłynął na zwykłych ludzi, postanowiła to przedstawić w swojej pierwszej powieści dla dorosłych. Tak powstał „Dom na skraju nocy”. Skala, rozmach, ale też psychologiczna głębia postaci znacznie wykraczają poza to, czego można by oczekiwać od debiutantki – i to tak młodej.

Źródło: Prószyński Media