Podobno Biały Dom marzył, żeby ta książka nigdy się nie ukazała. To może być najgorętszy tytuł polityczny 2019 roku, a z pewnością kolejna ważna pozycja w rosnącym archiwum skandali otaczających prezydenturę Donalda Trumpa.

Podobnie jak wydania poprzedniej książki Michaela Wolffa, także i publikacji tej prezydentowi Trumpowi nie udało się zablokować. Dzięki temu dostajemy unikalny i najświeższy – autor skończył swoje śledztwo pod koniec lutego – wgląd w to, jak wyglądają dziś kulisy rządzenia najpotężniejszym państwem świata.

To, o czym prokurator Mueller napisał w swoim chłodnym raporcie, otrzymujemy w formie soczystego reportażu, pełnego smaczków z pierwszej linii frontu, jak wtedy, gdy dowiadujemy się, kto najczęściej wygrywa w Białym Domu konkurs na najbardziej nieszczęśliwego pracownika.

Ale ta książka to dużo więcej. Żadnemu innemu dziennikarzowi nie udało się tak dogłębnie przejrzeć Trumpa, gdy ten wraz ze swoją ekipą próbował zablokować śledztwo na temat rosyjskich wpływów na kampanię prezydencką. Żaden nie ujawnił tylu zakulisowych szczegółów dotyczących pokrętnego handlu nieruchomościami w rodzinie Trumpa. I przede wszystkim – żaden nie pokazał tak wymownie szaleństwa ogarniającego Biały Dom i narastającej bezradności jego pracowników, którzy albo stamtąd uciekają, albo przestają wykonywać polecenia swojego szefa.

– Michael Wolff to totalny przegryw, który nazmyślał historie, żeby tylko sprzedać tę naprawdę nudną i niewiarygodną książkę. (…). Nigdy nie udzielałem mu do niej wywiadu – powiedział Donald Trump chwilę przed tym, jak jego rzeczniczka przyznała, że wywiad się odbył, i chwilę po tym, jak nie udało im się zablokować wydania „Ognia i furii”.

Michael Wolff jest autorem kilku książek, w tym bestsellerowego „Ognia i furii” o kulisach Białego Domu Donalda Trumpa. Otrzymał liczne nagrody za swoje dokonania, w tym dwie National Magazine Awards. Regularnie pisze dla „Vanity Fair”, „New York”, „The Hollywood Reporter”, brytyjskiego „GQ”, „USA Today” i „The Guardian”. Mieszka na Manhattanie. Ma czworo dzieci.

Źródło: Prószyński i S-ka